The Jungle
Inmiddels is het al bijna 3 weken geleden sinds ik vanuit Cusco vertrok naar het regenwoud. Vandaag heb ik de kans om een (beknopte) update te geven.
De organisatie waarvoor ik vrijwilligerswerk doe, doet onderzoek in het Parque Nacional del Manú, een 'bioreserve' in het regenwoud van de Amazone. In het kort: in dit gebied is er in voorgaande jaren sprake geweest van het kappen van bomen. Het gebied is nu herstellende, waardoor er verschillende stadia (of typen) regenwoud te onderscheiden zijn. Er lopen meerdere onderzoeken, maar het hoofddoel is om te bepalen in hoeverre de verschillende gebieden herstellen. De diversiteit van de dieren die in een gebied leven is een indicator voor de kwaliteit van het gebied. Voor het meten van deze diversiteit zijn vrijwilligers nodig.
In de eerste dagen kregen we training over hoe we de weg konden vinden in de jungle, wat te doen als je verdwaalt, wat te doen bij gevaarlijke dieren, Eerste Hulp en andere veiligheidsinstructies. Bovendien moesten we studeren: als vrijwilliger moet je in staat zijn om allerlei soorten kikkers, slangen, vlinders, apen, andere zoogdieren, voetafdrukken, vogels (inclusief zang), bomen en planten te onderscheiden.
Aangezien er verschillende projecten lopen om de metingen te doen, is het werk voor ons heel divers. Te veel om alles te beschrijven, maar om een idee te geven: We werken onder andere met Butterfly traps (vlinders), Pitfall traps (terrestrial frogs and snakes), Nightwalks (semi-arboreal frogs and snakes), Colpa claylick (birds) en Early morning walks (mammals and birds).
Het kamp, genaamd Manu Learning Centre (MLC), is erg mooi. We slapen in goedverzorgde hutten, we hebben douches en toiletten. Driemaal per dag eten we warm, voornamelijk rijst. Op zaterdagavond is er cake. Op zondag is iedereen vrij en spelen we voetbal in de middag.
Afgelopen weekend had ik het geluk dat ik mee mocht met 4 staff-leden naar de top van de Piñi Piñi Mountain, om daar de zonsopgang te zien. Het was een flinke tocht, want de berg is zo'n 2000 meter hoog. We vertrokken op zaterdagmiddag en tegen 19.00 uur legden we een kamp aan om te overnachten. Om ons heen horen we de takken ritselen en in het licht van de maan en het kampvuur zien we af en toe rode of groene ogen oplichten. Na een nachtwandeling gingen we slapen in onze hangmatten. De volgende ochtend vertrokken we om 4.00 uur om op tijd op de top te zijn voor de zonsopgang. Het was een prachtig uitzicht, en overal om je heen zie je regenwoud. Iedereen werd er stil van.
De tijd hier gaat erg snel, ik zal zeker genieten van de resterende 10 dagen in de jungle!
De organisatie waarvoor ik vrijwilligerswerk doe, doet onderzoek in het Parque Nacional del Manú, een 'bioreserve' in het regenwoud van de Amazone. In het kort: in dit gebied is er in voorgaande jaren sprake geweest van het kappen van bomen. Het gebied is nu herstellende, waardoor er verschillende stadia (of typen) regenwoud te onderscheiden zijn. Er lopen meerdere onderzoeken, maar het hoofddoel is om te bepalen in hoeverre de verschillende gebieden herstellen. De diversiteit van de dieren die in een gebied leven is een indicator voor de kwaliteit van het gebied. Voor het meten van deze diversiteit zijn vrijwilligers nodig.
In de eerste dagen kregen we training over hoe we de weg konden vinden in de jungle, wat te doen als je verdwaalt, wat te doen bij gevaarlijke dieren, Eerste Hulp en andere veiligheidsinstructies. Bovendien moesten we studeren: als vrijwilliger moet je in staat zijn om allerlei soorten kikkers, slangen, vlinders, apen, andere zoogdieren, voetafdrukken, vogels (inclusief zang), bomen en planten te onderscheiden.
Aangezien er verschillende projecten lopen om de metingen te doen, is het werk voor ons heel divers. Te veel om alles te beschrijven, maar om een idee te geven: We werken onder andere met Butterfly traps (vlinders), Pitfall traps (terrestrial frogs and snakes), Nightwalks (semi-arboreal frogs and snakes), Colpa claylick (birds) en Early morning walks (mammals and birds).
Het kamp, genaamd Manu Learning Centre (MLC), is erg mooi. We slapen in goedverzorgde hutten, we hebben douches en toiletten. Driemaal per dag eten we warm, voornamelijk rijst. Op zaterdagavond is er cake. Op zondag is iedereen vrij en spelen we voetbal in de middag.
Afgelopen weekend had ik het geluk dat ik mee mocht met 4 staff-leden naar de top van de Piñi Piñi Mountain, om daar de zonsopgang te zien. Het was een flinke tocht, want de berg is zo'n 2000 meter hoog. We vertrokken op zaterdagmiddag en tegen 19.00 uur legden we een kamp aan om te overnachten. Om ons heen horen we de takken ritselen en in het licht van de maan en het kampvuur zien we af en toe rode of groene ogen oplichten. Na een nachtwandeling gingen we slapen in onze hangmatten. De volgende ochtend vertrokken we om 4.00 uur om op tijd op de top te zijn voor de zonsopgang. Het was een prachtig uitzicht, en overal om je heen zie je regenwoud. Iedereen werd er stil van.
De tijd hier gaat erg snel, ik zal zeker genieten van de resterende 10 dagen in de jungle!
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Foto’s
2 Reacties
-
Yolanda:15 augustus 2016Wauw schat, geweldig. Wat een droomreis.
-
Vienna Arvelo:1 september 2016Hey Nadine. Dit was flink van jou om tot aan de anderekand van de wereld te travel en om vrijwillig werk te doen. En in de jungel. A very nice experience.
